Vaders staan bekend om hun sterke verhalen en visserslatijn, niet waar? Nou, wij houden daar ook wel van! Maar dan natuurlijk wel over wijn. In deze blogserie nemen we je mee in de meest bizarre, ongelooflijke en (waarschijnlijk...) waargebeurde verhalen over wijn.
De drooglegging in Amerika
Dit verhaal begint met een stukje geschiedenis. Eind van de 19e eeuw stond de Verenigde Staten er economisch slecht voor. Om hun zorgen te vergeten grepen veel mensen naar de drank. Dat ging hand in hand met een flinke toename van criminaliteit en alcoholmisbruik. Tegelijkertijd ontstond een felle tegenbeweging die schreeuwde om geheelonthouding. Zij richtten speciale politieke partijen op om te lobbyen voor een totaalverbod op alcohol.
Eind 1917 werd er een concreet wetsvoorstel gedaan en drie jaar later trad het zogenoemde ‘18e amendement op de grondwet’ in werking. De productie, verkoop en transport van alcohol werd daarmee verboden en de 'prohibition' was van start.
Het leek eerst goed uit te pakken: criminaliteit nam af en de welvaart groeide. Maar al snel sloeg dit om tot de ‘Roaring Twenties’ vol gesmokkelde- en zelfgestookte drank. Grote gangsters als Al Capone stalen industriële alcohol en maakten daar een min of meer drinkbare variant van. Levensgevaarlijk, en zij verdiende er miljoenen aan.
Rond 1925 verloor de drooglegging snel populariteit. Het had weinig effect en de handhaving was schreeuwend duur. In 1933 werd het officieel als mislukking bestempeld en werd de ‘beer law’ aangenomen. Later werd het toch iets positiever geframed als 'het nobele experiment'.
Mazen in de wet
Ook de wijnindustrie werd in die periode flink geraakt. Wijnmakers moesten noodgedwongen anders hun geld gaan verdienen. Sommigen wijnmakers konden de overstap maken naar ‘sacramental wine’; wijn die voor religieuze doeleinden werd gebruikt. Die mocht nog wel gemaakt worden, maar de vraag hiernaar was veel kleiner dan naar recreatieve wijn. De meeste wijnstokken werden daarom uitgegraven en vervangen door fruitbomen.
Maar, een aantal wijnmakers had een ‘loophole’ in de nieuwe wetgeving ontdekt. Het was namelijk nog wél legaal om thuis zelf wijn te maken. En maar liefst 200 gallons per jaar. Dat zijn 2,5 flessen per huishouden, ... per dag! Nou, daar kom je een heel eind mee, toch?
Creatieve wijnmakers
Een aantal wijnmakers haakten daar gretig op in. Bekende namen als Mondavi en Beringer begonnen ‘wine bricks’ te verkopen. Dat waren blokken van geconcentreerd druivensap en kwamen met specifieke instructies:‘Laat het concentraat oplossen in water maar laat het niet voor 21 dagen op een koele plek staan om te gisten, anders wordt het wijn en dat is illegaal.’
Vaak stond er ook nog op welke smaken men kon verwachten als het ‘per ongeluk’ toch wijn werd: Riesling, Muscatel, Port, ... De staat kwam hier natuurlijk achter en in 1927 pakten ze de eigenaar van Vino Sante op. Dat was destijds de grootste producent van wine bricks. Maar, omdat het juridisch allemaal legaal was, werd hij snel daarna toch weer vrijgesproken.
De redding van de wijnindustrie(?)
Ondertussen schoot de vraag naar wine bricks in record tempo omhoog. De business was zo succesvol dat producenten advertenties in kranten plaatsten om verkopers te vinden. Ze gaven zelfs garanties van 100% winst of meer!
Omdat het aantal wijngaarden fors was afgenomen ontstond er een flinke schaarste die de prijs opdreef. Vóór de drooglegging leverde een ton wijndruiven een schamele $9.50 op. In 1924 was dat al gestegen naar $375! De drooglegging zorgde zo voor een prijsstijging van 4000% en de eerste echte 'wine boom' in Californië.
Maar, deze ontwikkeling was lang niet alleen maar positief. Voor de wine bricks werd namelijk vooral sap gebruikt van de Alicante Bouschet. Deze druif rijpt sneller dan andere blauwe druiven en levert twee keer zoveel sap op. Helaas was 'ie ook eigenlijk niet te drinken. Door de grote vraag naar sap werden langzaam groeiende (en betere) druivensoorten weggedrukt.
Dus hoewel de wijnindustrie in Amerika (en vooral Californië) draaiende bleef, heeft het groot en langdurig effect gehad op de reputatie van Amerikaanse wijnen. Pas na The Judgement of Paris in 1975 werd de Amerikaanse wijnbouw weer serieus genomen. Maar dat is een ander sterk verhaal...
Comments